Większość podłóg w obiektach medycznych wykonywanych jest jako podłogi pływające. Wynika to z konieczności dotrzymania wymagań akustycznych, w tym również izolacji od dźwięków uderzeniowych. W takich sytuacjach wszystkim warstwom znajdującym się na podłodze należy zapewnić możliwość „przemieszczania się”, które wynika ze zmiany wymiarów spowodowanych np. oddawaniem lub chłonięciem wilgoci. W tym celu bardzo ważne jest by prawidłowo odizolować podłogę pływającą od ścian, a zatem należy pozostawić przy nich szczelinę obwodową (najczęściej o szerokości ok 1 cm), w której umieszcza się pasek materiału izolującego. Powierzchnia podłogi pływającej powinna być równa i wytrzymała, co można osiągnąć dzięki zastosowaniu dobrej klasy masy samopoziomującej. Jest to bardzo ważne z tego względu, że większość wykładzin w placówkach medycznych jest grubości ok 2-4mm i przetaczanie po ich nawierzchni urządzeń medycznych przenosi siły na warstwy znajdujące się pod wykładziną.

Nawierzchnie podłóg można podzielić na: z tworzyw sztucznych, naturalne i kompozytowe. Każdy rodzaj wykładziny ma swoje wady i zalety, dlatego jej dobór jest swego rodzaju kompromisem. Jednakże biorąc przede wszystkim za priorytet higienę jaka ma panować w placówkach medycznych, najlepszym rozwiązaniem będą podłogi wykonywane z jak najmniejszej ilości odcinków. Wszelkie spoiny i elementy łączeń materiałów powinny być jak najbardziej szczelne. W tym celu najczęściej stosowane są wykończenia bezspoinowe.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 22 czerwca 2005 roku w sprawie wymagań, jakie powinny spełniać, pod względem fachowym i sanitarnym, pomieszczenia i urządzenia zakładu opieki zdrowotnej – podłogi powinny być wykonane z materiałów trwałych o powierzchniach gładkich, antypoślizgowych, zmywalnych, nienasiąkliwych i odpornych na działanie środków myjąco-dezynfekcyjnych. Zatem bardzo ważne jest, żeby wykładzina nie posiadała żadnych porów, szczelin i wgłębień, w których mogłyby się tworzyć niebezpieczne siedliska bakterii.